حسن صالحی: شریعت اسلام : تجاوز قانونی به کودکان

روز ۲۲ سپتامبر٬ یک روز قبل از آغاز سال تحصیلی در ایران٬ مجلس حکومت اسلامی قانونی تصویب کرد که بر اساس آن به ناپدری اجازه ازدواج با فرزند خوانده را میدهد. و پنجشنبه ۷ آبان ۱۳۹۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بد سرپرست از سوی حسن روحانی برای اجرا ابلاغ شد. بسیاری از حقوقدانان تصویب این قانون را موجب گسترش یافتن فساد در جامعه می‌دانند.

حسن صالحی - روزنه 

برخی اخبار رسیده از ایران حاکی از آن است که بدنبال مصوبه قانونی کردن ازدواج با فرزند خوانده تعداد متقاضیان فرزند خواندگی برای کودکان دختر کاهش یافته است.

این دور از انتظار نبود. هدف از پذیرفتن یک فرزند برای کسانی که به هر دلیلی نمی توانند صاحب فرزند شوند و یا فرزند دیگری می خواهند، جواب به یک نیاز انسانی است. انگیزه برای مردم عشق و علاقه داشتن به یک موجود نازنین و در عین حال گرفتن کودکان بی سرپرست در حلقه مهر و محبت انسانی است. زمانی که نرینه های اسلامی در مجلس اسلامی و شورای نگهبان با تصویب قانون ازدواج با فرزند خوانده پنچه های کثیف خود را برای تجاوز به کودکان دراز می کنند، می خواهند صورت مساله را تغییر دهند. آنها تعبیر دیگری از سرپرستی کودکان بی سرپرست ارائه می دهند. همان یک اصلاحیه این قانون کافیست که اهداف شوم آنها را بر ملا سازد. هدف انسانیت نیست. هدف سوء استفاده جنسی از کودکان است. هدف این است که شما کسی را به فرزند خواندگی بپذیری تا فردا او را به برده جنسی تبدیل کنی. نفس اشاعه این نگرش ضد انسانی در جامعه تولید نگرانی می کند. خانواده های فرزند پذیر دست به عصا می شوند. عده ای پیش خود فکر می کنند که مبادا مرد خانواده فردا به فکر ازدواج با فرزند خوانده دختر بیافتد؟ به این فکر می کنند که در این صورت سرنوشت آن خانواده چه خواهد شد؟ نگرانی ها بالا می گیرد. و بدین ترتیب میزان متقاضایان برای پذیرش کودکان دختر بعنوان فرزند کاهش می یابد. و طبیعی ست که این به نوبه خود آینده شوم تری را برای دختر بچه های بی سر پرست رقم می زند. اگر مردم شریف و انسان دوست این کودکان را به فرزندی نپذیرند آنگاه عده ای اسلامی چشم طمع کرده پا پیش بگذارند و “سرپرستی” آنها را به عهده بگیرند. و یا اینکه در مراکز نگهداری سازمان بهزیستی باقی بمانند و آنجا نیزهر چه زودتر و در سنین پایین مجبور به ازدواج شوند. گناه این موجوات معصوم این است که دختر و تحت حاکمیت اسلام زاده شده اند.

در اسلام فرزند خواندگی ممنوع است. در قران و سوره احزاب آمده است: “خداوند برای هیچکس دو قلب در درون وجودش نیافریده” و این یعنی اینکه شما نمی تواند فرزند بیولوژیک خود و کودکی را که به فرزندی پذیرفته اید به یکسان دوست داشته باشید. زشت، تبعیض آمیز و کریه است. خانه اسلام از پای بست ظالمانه است. در نظام حقوقی اسلام، نَسَب منحصراً از طریق آنچه “ولادت مشروع” نام گذاشته شده، ایجاد می‌شود، بنابراین فرزندخواندگی باعث ایجاد نسب قراردادی نمی‌شود. شما می توانید تحت شرایط معینی سرپرستی کودکان بدون سرپرست را بر عهده بگیرید ولی از همان اول میان فرزند “تنی” و “ناتنی” دیوار بلندی کشیده می شود. کودک تحت سرپرستی مثل کودکی که در خانواده بدنیا آمده حق ارث ندارد. در ضمن باید به شناسنامه اش الصاق شود که او اصل نیست، فرع است.

سرپرست نباید فراموش کند که او سرپرستی کودکی “بیگانه” را بر عهده گرفته است. “اگر پسر باشد مانند پسران بیگانه و اگر دختر باشد هم مانند دختران نامحرم خواهد بود.” و بالاخره طبق قانون تازه ازدواج با فرزند خوانده با اجازه دادگاه و مشورت سازمان بهزیستی چه در زمان حصانت و چه در بعد از آن مجاز و قانونی می شود.

وقتی قانون ضد انسانی اخیر با اعتراض عمومی مردم روبرو شد برخی از نرینه های اسلامی گفتند که این قانون ربطی به کودکان ندارد و در اصل برای دوران بزرگسالی و بعد از ۱۸ سالگی فرزندخوانده ها تصویب شده است. امیرحسین قاضی زاده عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در این باره به خبرگزاری مهر می‌گوید: “فرزندخوانده تا سن بلوغ، فرزند خانواده‌ای است که سرپرستی او را پذیرفته است و سپس مستقل است و می‌تواند از آن خانواده جدا شود و بین مسائل حقوقی و شرعی خانواده با سرپرست خود تفاوت وجود دارد”. ولی همه می دانند که اینها فقط توجیهات و ریاکاری اسلامی است. چرا که بر اساس قانون جمهوری اسلامی سن ازدواج برای دختران ۱۳ سال و برای پسران ۱۵ سال است. طبق قوانین اسلامی دختران ۵ سال زودتر از ۱۸ سالگی می توانند ازدواج کنند و و بر اساس قانون جدید پدر خوانده در فاصله‌ی بین ۱۳ سالگی تا ۱۸ سالگی می‌تواند دخترش را به عقد خودش دربیاورد.

همه می دانند که جمهوری اسلامی و کشورهایی که قوانین اسلامی حاکم است، تنها در این کشورهاست که عروس با عروسک به خانه “بخت” می رود. دختر بچه هایی که بجای بازی و تفریح و مدرسه به خانه شوهر رانده می شوند تا آنجا بطور سیستماتیک مورد تجاوز جنسی قرار گیرند. خودشان می گویند که ۸۰۰ هزار کودک ایرانی بین ۱۰ تا ۱۸ سال ازدواج کرده اند. تنها در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی و حکومتهایی نظیر آن است که کودک همسر و سپس مادر می شود. تنها در ایران جمهوری اسلامی است که کودک کودک نیست و حقوقش بعنوان کودک برسمیت شناخته نمی شود.

جمهوری اسلامی این بساط ظلم و ستمگری علیه کودکان را تحت عنوان رافت و ثواب به جامعه معرفی می کند. این ثواب و رافت ارزانی خودشان باد. ما اینها را نخواستیم و نه فقط این بلکه باید در مقابل این کودک ستیزی هر چه وسیعتر قد علم کنیم. درهمان کشوری های به اصطلاح نامسلمان که می گویند جامعه ایران را مورد هجوم فرهنگی قرار داده اند، صد بارارج و قرب کودک بالاتر است. مدرسه کودک سر جایش است و از دو میلیون کودکی که امسال در ایران برای مدرسه ثبت نام نکردند خبری نیست. در همین کشورها کودک خیابانی و کارتن خواب وجود ندارد. در کشورهای مدارس کودکان به سیستم های حرارتی ایمن مجهز هستند و مثل ایران ناایمن نیستند و کودکان در مدارس طعمه آتش نمی شوند. در این کشورها کار حرفه ایی کودکان ممنوع است و یک میلیون و نیم کودک کار وجود ندارد. در کشورهای غربی تنبیه بدنی و فشار و آزار روانی و ارعاب کودکان ممنوع است و مثل ایران فقط در نیمه اول سال ۱۳۹۲، ۴۴ درصد کودکان تنبیه بدنی نمی شوند. در این کشورها کودکان حق دارند از طریق تلفن مستقیم راسا کمترین آزار جسمی نسبت به خود را گزارش دهند و جامعه بلافاصله دخالت می کند و در ایران خود دولت کودکان را اعدام و نفله می کند. در این کشورها محیط سبز و قشنگ با امکانات خوب برای بازی بچه ها در هر محله ای وجود دارد و مثل بیشتر کودکان ایران در خاک و خل بازی نمی کنند. در کشورهای غربی سوء استفاده جنسی از کودکان مجازات سنگین قانونی دارد و در ایران قانون با دست و دلبازی تجاوز جنسی به کودکان را رواج می دهد. در کشورهایی اروپایی کودکان صرفنظر از اینکه در خانواده و یا خارج از آن بدنیا آمده باشند و از حقوق قانونی برابر برخوردار هستند و در ایران فرزند خوانده موجودی بیگانه و بی حقوق تر از کودک زاده شده در خانواده است…

اگر در اروپا و کشورهای پیشرفته دنیا جامعه به چنین دستاوردهای خوبی برای رشد و تعالی کودکان دست یافته است، این ثمره مبارزات کارگری و مردمی است که این حقوق را به دولتها تحمیل کرده اند.

خوشبختانه در ایران نیز یک جنبش قوی دفاع از حقوق کودکان وجود دارد که در جریان تصویب قانونی ازدواج با فرزند خوانده خودش را یکبار دیگر نشان داد. این جنبش می تواند با حمایت همه مردم آزادیخواه که فرهنگ و ارزشهایشان با جمهوری اسلامی تماما متفاوت است، به عامل اصلی تغییر مثبت در زندگی کودکان ایران تبدیل شود. لازم است با جدیت تمام برای بهبود فوری زندگی کودکان در ایران کوشید و با بزیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی رفاه و سعادت کودکان را تضمین کرد.

حسن صالحی - روزنه

 ضروری است پرسش هایی که سالها پیش فعالین سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهیان  مطرح نمودند ولی‌ تا کنون پاسخ روشنی  به این سوالات داده نشده مجددا مطرح شود و مقامات را وادار به پاسخگویی نماییم. حسن خواجه عبداللهی در تیرماه ۱۳۹۰با انتشار ویدیویی خواستار پاسخ گویی نماد و رهبر اصلاحات شد: محمد خاتمی مدعی شده که مردم در انتخابات شرکت کنند تا ما مملکت را درست کنیم. یک نکته اساسی‌ آقای سید محمد خاتمی باید بداند که برگ رای یک برگ بی‌ ارزش نیست. برگه‌ وکالت است یعنی وکالتی که مردم حق خودشون رو به این افراد میدن که از لحاظ اقتصادی و فرهنگی‌ جامعه را اداره کنند. من از سید محمد خاتمی و سایر اصلاح طلبان پیرو امام راحل یک سوال دارم و نظر شما رو در مورد این جمله خمینی می‌خواهم: امام راحل در کتاب  تحریر الوسیله باب نکاح با ترجمه فارسی جلد سوم ص ۴۳۰ و ۴۳۱ مسأله۱۲ حتی صیغه کردن بادختر شیرخوار را نیز جایز می دانست، و نوشته است:

“مساءله ۱۲ - کسیکه زوجه اى کمتر از نه سال دارد وطى او براى وى جایز نیست چه اینکه زوجه دائمى باشد، و چه منقطع ، و اما سایر کام گیریها از قبیل لمس بشهوت و آغوش گرفتن و تفخیذ (با ران او شهوترانى کردن) اشکال ندارد هر چند شیرخواره باشد.”

تحریر الوسیله باب نکاح با ترجمه فارسی جلد سوم ص ۴۳۰ و ۴۳۱ مسأله۱۲

دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

در سال ۲۰۱۰ مهمان برنامه صدای آمریکا با اشاره به فتوای خمینی گفت: می‌خواهم توجه شما و بینندگان را به این موضوع جلب کنم که وقتی‌ عقاید و مذهب تبدیل میشود به قانون، و وقتی‌ که اینجور تفسیرها از آن صورت می‌گیرد، شما چگونه میتوانید زنان رو مورد احترام قرار بدید. چه گونه میتوانید آنها رو مالک بدن خودشان بدانید وقتی‌ که یک دختر شیر خواره، وقتی‌ که یک دختر قبل از ۹ سال میتواند وسیله شهوت قرار بگیرد، نگاهی‌ که مردان به زنان دارند چه خواهد شد؟ البته این کتاب‌ها نیستند که نگاه رو تعیین میکنند ، امیدوارم ما مردانی را داشته باشیم به خصوص در نسل جوانمون که با اینجور نگاه تسویه حساب میکنند. به گمان من اصل فحشا چنین نگاهیست نه اون زنی‌ که به دلیل ناهنجاری‌های مختلف تربیتی، روانی‌ فقر و تنگدستی و جهل …

بر پایه تفاهم‌نامه ای میان آموزش و پرورش و حوزه مدارس تهران به حوزه علمیه وابسته می شود!

حرکت در چارچوب احکام دینی و مقررات نظام و نشر اندیشه “تبعیت از ولایت فقیه” از مهم‌ترین اهداف امضای چنین تفاهم‌نامه‌ای است.

مصباح یزدی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و یکی از اساتید حوزهٔ علمیهٔ قم: “ولی فقیه اگر اشتباه هم کرد نباید بگویم اشتباه بود”

آیت‌الله صادق آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه منصوب ولی فقیه: “مخالفت با اعدام، مخالفت با حکم اسلام است”

علیه قانونی شدن سوء استفاده جنسی از کودکان در جمهوری اسلامی ایران

روز ۲۲ سپتامبر٬ یک روز قبل از آغاز سال تحصیلی در ایران٬ مجلس حکومت اسلامی قانونی تصویب کرد که بر اساس آن به ناپدری اجازه ازدواج با فرزند خوانده را میدهد. و پنجشنبه ۷ آبان ۱۳۹۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بد سرپرست از سوی حسن روحانی برای اجرا ابلاغ شد. بسیاری از حقوقدانان تصویب این قانون را موجب گسترش یافتن فساد در جامعه  می‌دانند.

یکی از اعضای مجلس در دفاع از این لایحه گفت: “با توجه به اینکه در اسلام کودکی که به فرزندی پذیرفته شده٬ بعنوان فرزند واقعی در نظر گرفته نمیشود٬ قانون شریعت اسلامی به سرپرست اجازه ازدواج و برقراری رابطه جنسی با فرزند خوانده را میدهد.”

این قانون تکان دهنده ازدواج با کودک را، که قبلا هم در جمهوری اسلامی قانونی بود، مورد تشویق قرار میدهد و این چیزی نیست جز تشویق پدوفیلی رسمی. بر اساس این لایجه هیچ کودکی که به فرزندی پذیرفته شود٬ نمیتواند در خانه احساس امنیت کند. این لایحه، مانند بسیاری از قوانین دیگر در جمهوری اسلامی، ناقض کرامت و حقوق کودکان است و باید متوقف شود.

نهاد کودکان مقدمند و سازمان فتنه “جنبش برای آزادی زن” مجلس شورای اسلامی و این قانون ضد انسانی را بشدت محکوم کرده و از همه سازمانهای مدافع حقوق کودک و همه مردم در سراسر جهان میخواهد به جمهوری اسلامی و مجلس اسلامی اش که به تجاوز به کودکان رسمیت میدهد و مبلغ پدوفیلی رسمی است بشدت اعتراض کنند.

شورای نگهبان ازدواج با فرزند خوانده را مغایر با شرع و قانون اساسی‌ تشخیص نداد

 شورای نگهبان لایحه حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست را مغایر با موازین شرع و قانون اساسی تشخیص نداد. با تایید شورای نگهبان و علیرغم تمامی اعتراض ها، امکان ازدواج با فرزندخوانده رسما جزیی از قوانین فرزندخواندگی شد.

آن طور که در وب‌سایت رسمی شورای نگهبان آمده است، لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست که با اصلاحاتی در جلسه مورخ سی و یکم شهریورماه یکهزار و سیصد و نود و دو به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است؛ در جلسه مورخ ۱۳۹۲/۰۷/۱۰ شورای نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و با توجه به اصلاحات به عمل آمده مغایر با موازین شرع و قانون اساسی شناخته نشد.

این لایحه از سال ۱۳۸۸ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده بود، اما چون در مصوبه‌های قبلی، ازدواج فرزندخوانده با سرپرست مطلقا ممنوع شده بود، شورای نگهبان آن را مغایر با شرع اسلام و قانون اساسی تشخیص داده و رد کرده بود.

برای مخالفت با تصویب قانون ازدواج با فرزندخوانده در ایران هم صدا شویم

حسن صالحی: شریعت اسلام : تجاوز قانونی به کودکان

سوءاستفاده جنسی از کودکان؛ تابوی قربانی بودن

 آیدا قجر- دویچه وله فارسی

کودکان زیادی در ایران مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند، اما جامعه ایران نتوانسته دیوار سکوت در این باب را بشکند. حرف زدن کودکان در مورد این اتفاق تابوست و عدم حمایت قانون از قربانی هم در پنهان ماندن اتفاق‌ها مؤثر است.

مریم، زنی ۴۵ ساله در حالی‌که با تارهای مویش بازی می‌کند و از پنجره به خیابان می‌نگرد، از تجاوز جنسی توسط عموی خود صحبت می‌کند:‌ «هشت ساله بودم که دستانش را به زیر دامنم برد و مرا نوازش کرد. هیچ ‌نمی‌فهمیدم. تنها از ترس، دهان دوخته و به مقابلم خیره شده بودم. آخر او عمویی بود که سال‌ها روی زانوانش نشسته بودم. کسی چیزی نمی‌داند، هنوز به خانواده‌ام نگفته‌ام. این‌جا ـ خارج از ایران ـ بعد از سال‌ها روان‌کاوی توانستم آن اتفاق را برای خودم مرور کنم.»

او از هراس خود در عنوان کردن این اتفاق برای خانواده‌اش می‌گوید: «چه فرقی می‌کرد؟ اگر به آن‌ها می‌گفتم، یا مقصر شناخته می‌شدم یا آبروریزی می‌شد. خانواده به هم می‌ریخت. اصلا چه کسی حرف ‌یک دختر ۸ ساله را باور می‌کرد؟ چه بسا اگر می‌گفتم، تنبیه هم می‌شدم که یا دروغ گفته‌ام یا خودم باعث این اتفاق بوده‌ام.»

سوءاستفاده جنسی از کودکان، نوعی کودک‌آزاری به منظور تحریک جنسی عامل این رفتار است که می‌تواند شامل درخواست از کودک برای شرکت در رابطه‌ی جنسی، نمایش آلت تناسلی برای کودک، برقراری آمیزش جنسی فیزیکی با او و استفاده از کودک برای پورنوگرافی باشد. در ایران آماری که نشانگر میزان وقوع این رفتارها باشد، وجود ندارد، زیرا تابوهای اجتماعی و عدم حمایت قانون از قربانی، این اجازه را به کودک نمی‌دهد که آزادانه و بدون ترس از قضاوت یا متهم شدن، درباره آن‌چه بر او گذشته سخن گوید.

قوانین مدنی و مجازات اسلامی در ضدیت با حقوق کودک

به تازگی لایحه‌ی حمایت از کودک در ایران به تصویب رسیده است. طبق تبصره‌ی ماده‌ی ۲۷ این لایحه، سرپرست در صورت صلاح‌دید دادگاه اجازه دارد که فرزندخوانده‌اش را به ازدواج خود درآورد. برخی از فعالان حقوق کودک و حقوق زنان معتقدند که چنین تبصره‌ای اجازه‌ی سوءاستفاده‌ی جنسی از کودکان را به سرپرستان آن‌ها می‌دهد.

مهناز پراکند، حقوق‌دان و وکیل دادگستری، معتقد است: «ماده‌ی ۱۰۴۰ قانون اساسی به پدر اجازه می‌دهد تا در صورت تشخیص مصلحت فرزند دختر زیر ۱۳ سال و پسر زیر ۱۵ سال، با اجازه‌ی دادگاه، آن‌ها را به ازدواج وادار کند. تبصره‌ی ماده‌ی ۲۷ قانون حمایت از کودک نیز اجازه‌ی ازدواج سرپرست را با فرزندخوانده می‌دهد. جمع این دو ماده با یکدیگر، مجوزی برای کودک‌آزاری توسط سرپرست است.»

در تبصره‌ی ماده‌ی ۸۳ قانون مجازات اسلامی که به مساله‌ی “زنا” می‌پردازد، شاهد تخفیف مجازات زنانی هستیم که به کودکان تجاوز می‌کنند. طبق این تبصره، زن محصنه ـ شوهردار ـ که با پسری نابالغ مرتکب زنا شود، به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم می‌شود؛ اما در صورت ارتکاب این عمل توسط مرد، حکم متجاوز، اعدام خواهد بود.

پراکند در گفت‌وگو با دویچه‌وله می‌گوید: «تبصره‌ی این ماده راه را برای کودک‌آزاری توسط زنان باز گذاشته است. یعنی مجازات زنی که کودکی را وادار به رابطه‌ی جنسی می‌کند، از هم‌خوابگی دو شخص بالغ و عاقل که به اختیار دست به چنین اقدامی زده‌اند، کم‌تر است در حالی‌که کودک از عواقب اتفاقی که بر او گذشته، درکی ندارد. این قانون، تنها موردی ا‌ست که در آن به زنان در تقابل با مردان، تخفیف مجازات داده شده است. در نتیجه می‌توان گفت قوانین ایران راه را برای کودک‌آزاری باز گذاشته‌اند.»

هم‌خوابگی با کودکان کار؛ جایزه‌ای برای فروش بیشتر

سوءاستفاده جنسی از کودکان را نمی‌توان مخصوص روابط خانوادگی یا دوستانه دانست. کودکان کار که بی‌سرپرست بوده یا در خانواده‌های بدسرپرست زندگی می‌کنند، گروهی از کودکان هستند که هر روزه در معرض خطر سوءاستفاده‌ی جنسی قرار دارند.

یک مددکار کودکان کار در گفت‌وگو با دویچه‌وله می‌گوید: «یکی از بدترین اتفاقات در برخورد با این کودکان به این شکل است که باور دارند وظیفه‌شان کسب درآمد به وسیله‌ی تن دادن به سوءاستفاده‌ی جنسی است. پرونده‌ی اخیر ما روایت دختری ا‌ست که به ازای فروش بیشتر الکل و مواد مخدر توسط فروشنده، به خریداران پیشنهاد می‌شود. در واقع او به مانند جایزه‌ای برای خرید بیشتر به خریدار عرضه می‌شود. برخی از کودکان نیز در ازای یک شیشه لاک ناخن یا یک وعده غذا تن به قربانی شدن می‌دهند؛ اما هیچ علمی به عواقب آن ندارند.»

مددکار دیگری که در حوزه کودکان افغان در ایران فعالیت می‌کند به دویچه‌وله می‌گوید: «بیشتر بچه‌های ما با هدف کسب درآمد به شکل قاچاقی از افغانستان به ایران فرستاده شدند. این کودکان در خانه‌های تیمی زندگی‌می‌کنند و مرتب از سوی هم‌خانه‌های خود مورد تجاوز و آزار جنسی قرار می‌گیرند. پسری داشتیم که از مراکز شبانه‌روزی بهزیستی به دلیل همین آزارها فرار کرد.»

هر دو مددکار تاکید دارند که کودکان از بیان آزار جنسی‌ای که دیده‌اند خودداری می‌کنند. به گفته این مددکاران، اولین نشانه‌ها برای درک این موضوع که یک کودک هدف تجاوز جنسی قرار گرفته این است که آن‌ها به شکل ناگهانی دچار “استرس”، “عدم اعتماد به نفس” و “هراس از فاصله‌ی فیزیکی کم با دیگران” می‌شوند تا جایی که در برابر هر نوع نزدیکی بدنی نیز ترسیده و خود را عقب می‌کشند.

کودکان کار تنها به عنوان کودکان بی‌سرپرست شناخته نمی‌شوند. بسیاری از آنان در خانواده‌های بدسرپرست زندگی می‌کنند، به علت فقر مالی خانواده مجبور به کار کردن می‌شوند و برخی از آنان مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند.

یک مددکار کودکان کار ضمن اشاره به پرونده ‌یکی از دخترانی که به علت فقر مالی خانواده در خیابان کار می‌کرد، می‌گوید که فقر مالی یکی از اصلی‌ترین عواملی است که باعث تن دادن کودکان به سوءاستفاده جنسی می‌شود: «پدر یکی از این دختران، بعد از اطلاع از اتفاقاتی که برای دخترش رخ داده، از ما خواست تا کودک را از آن‌ها بگیریم چون آبروی خود را در خطر می‌دید و فکر می‌کرد که بعد از این دخترش را نمی‌تواند به ازدواج کسی درآورد و در نتیجه این دختر تبدیل به بار مالی اضافی بر دوش خانواده خواهد شد.»

تجاوز جنسی؛ عامل برخی از بزه‌ها

پسر نوجوانی در استان فارس که به جرم قتل به اعدام محکوم شده بود، پس از بارها بازجویی، اعتراف کرد که مقتول چندین بار او را مورد تجاوز جنسی قرار داده بوده به طوری‌که متهم مجبور می‌شده برای رفتن به مدرسه از مسیری خلوت و بیابان‌گونه بگذرد. به گفته این پسر نوجوان، مقتول او را با موتور دنبال می‌کرده و در مکان‌های خلوت مورد تجاوز قرار می‌داده است. قاضی ابتدا حرف‌های متهم را باور نکرد؛ اما وقتی حکم به دیوان عالی کشور فرستاده شد، قاضی در نامه‌ای خطاب به این دیوان از «اشتباه» خود در حکم یاد کرد و نوشت: «این پسر به قدری زیبا و داستان‌هایش واقعی ‌است که فکر می‌کنم در قضاوت خود اشتباه کرده‌ام.» در نتیجه همین نامه، متهم از اعدام رهایی یافت.

آسیه امینی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر، در گفت‌وگو با دویچه‌وله ضمن اشاره به این پرونده می‌گوید: «آزار و سوءاستفاده جنسی از کودکان می‌تواند باعث جرم‌خیزی شود؛ چه بسا پشت‌پرده‌ی بسیاری از بزه‌هایی که کودکان مرتکب می‌شوند، آزار جنسی قرار دارد. وجوه پنهانی این آزارها کم‌تر در جامعه یا محافل رسانه‌ای مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد؛ اما عمق این آزارها از آزارهای عادی بیشتر است؛ چرا که قربانی، متهم شناخته شده و به همین دلیل‌، مجازات می‌شود.»

پرونده‌ی دیگری که امینی به آن اشاره می‌کند، مربوط به عاطفه سهاله است؛ دختری ۱۶ ساله که در سال ۱۳۸۳ اعدام شد. قاضی حاج‌رضایی، رئیس دادگستری نکا، سهاله را به “جریحه‌دار کردن عفت عمومی” متهم کرد و با دستان خود طناب دار را بر گردن او انداخت. عاطفه برای اولین بار در ۹ سالگی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بود. متجاوز با پرداخت پول به عاطفه، او را وادار به سکوت کرده بود. عاطفه تا ۱۵ سالگی دو بار بازداشت و حد شرعی ـ ۱۰۰ ضربه شلاق ـ بر او اجرا شد. عاطفه در یکی از ملاقات‌های خانوادگی به بستگانش گفته بود که “من حتی این‌جا هم راحت نیستم”.

آسیه امینی می‌گوید: «ما هرگز نتوانستیم متوجه شویم که منظور عاطفه از این حرف چه بود؛ اما او بارها در طول بازجویی‌ها مجبور شد که آزارهای جنسی‌ای ‌که قربانی آن بود را بازگو کند، در حالی که وادار کردن کودک قربانی به صحبت درباره‌ی روابط جنسی خصوصی‌اش تحت عنوان “زنا”، خود آزار جنسی محسوب می‌شود.»

سوءاستفاده جنسی از کودکان؛ تابوی قربانی بودن