اصلاح‌طلبان از هیچ کس طلب ندارند، هیچ ادعایی ندارند و حتی در شرایط کنونی که بخشی از حقوق اولیه آنها هم گرفته شده، باز راضی هستند ….
محمدرضا خاتمی[/caption]
پس از انتشار خر مرگ نلسون ماندلا همانطور که انتظار می رفت فیس بوک فارسی بدل به سوگنامه‌ای برای آن مرد بزرگ شد که در این بین جملات بریده‌ای از ایشان هم منتشر می شود و برخی از سخنان ایشان وسیله طرد عده‌ای یا رفتاری شده است که یکی از انها «می‌بخشم ولی فراموش نمی‌کنم» است.
خطاب به ان عده که این جمله را در طعنه به گروهی اعلام می کنند سخن خود ایشان در بکاربردن این جمله در شرایط فعلی خالی از خطا نیست. این بحث در واقع با نوع رفتار ما با گذشته‌ای چون ماجراهای پس انقلاب و حتی قبل از انقلاب، اتفاقات دهه ۶۰ و سالهای ۸۸ به اینسو پیوند می خورد که رفتار ما چگونه باید باشد؟ همانطور که مشخص است در ذهنیت مثلا بدون خشونت ایرانی منطق هم از کار بازایستاده. در وهله اول اگر حقی از شخصی تضییع شده خود ان شخص صاحب ان حق است و من و شمای نوعی قادر به بخشیدن ان حق نیستیم و نمی توانیم مانند برخی از ان طلب از جانب ایشان بگریم. اما به طور کلی بخشش تنها پس از مشخص شدن و حسابرسی مقصر نه تنها جایزکه عین مطلوب هم هست. فراموش کردن بدون نتیجه مشخص و حسابرسی در واقع در نهایت منجربه مسئولیت ناپذیری در مقابل خطا هم می شود. ماندلا هم آن گفته مشهور را پس از پیروزی در دادگاه عنوان کرده بود و پس از حسابرسی که «می‌بخشم ولی فراموش نمی‌کنم». در جایی که هنوز عده‌ای در قبال اتفاقات انقلاب و پس از انقلاب هنوز نه تنها دست از عمل نشسته اند و بر مسند قدرت قرار دارند واقعا چه معنا دارد؟ باید باور داشت که بی‌حسابرسی و محاکمه بخشیدن خطاست اما حتی در صورت مجازات و گرفتار شدن به اشد مجازات هم هرگز و هیچگاه نه ان انسانهای زیر خاک دفن شده زنده خواهند شد و نه عمر بر باد رفته بازخواهد گشت انچه در این بخشش و محاکمه پنهان است برای فردای انسانی و بشریت است. محاکمه برای اینکه ایشان در پیشگاه ملت جنایات و حرفهای مگویی را بازگو کنند که مادر روزگار دیگربار اگر هوس زاییدن حوادث و بانیان ان حوادث کرد ملتها در نطفه انرا خاموش کنند. دستان مبارزات بی‌خشونت را گویی با ان کلام عیسی که به نفع حاکمان تحریف شده بود که اگر بر گونه راستت سیلی زدند گونه چپت را هم بگیر تا بنوازند اشتباه گرفته اند!
صمد . س
۱۵ آذر ۱۳۹۲
مجید محمدی: اصلاح‌طلبان انتقاد از قدرت را تعطیل کرده‌اند
انتقاد و حرفهای بی‌خاصیت دو چیز متفاوت‌اند و ما امروز انتقادی از آنها نمی‌شنویم؛ چگونه می‌توان قبول کرد که یک گروه سیاسی حقوق‌شان نقض شود و سکوت کنند و در ازای آن بهره‌ای نداشته باشند؟
این سکوت را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ آیا کشور بر روی ریل درست افتاده و مشکلات حل شده است که اصلاح‌طلبان راضی هستند؟ دیگر فساد حاکمان و سو استفاده‌ی آنها از قدرت به انتها رسیده؟ دمکراسی برقرار شده؟ حقوق مردم استیفا شده؟ زندان‌ها از مخالفان خالی شده است؟ فقرا به زندگی کرامت آمیز رسیده‌اند؟ سانسور و فیلترینگ و پارازیت تمام شده است؟ گشت ارشاد تعطیل شده است؟ جای دیگری باید پاسخ را پیدا کرد.
رها بحرینی، وکیل حقوق بین الملل و محقق حقوقی در سازمان REDRESS: تجربه آفریقای جنوبی، فراموشی جنایات گذشته؟
این نوشتار به بررسی آن دست از ویژگی‌های اصلی روند دادخواهی در آفریقای جنوبی می‌پردازد که در چنین روایاتی کاملاً نادیده گرفته شده یا وارونه می‌گردند و در خلال این بررسی نشان می‌دهد که اصرار بر بخشش بی قید و شرط “خطاهای” عاملین و آمرین نقض فاحش و گسترده حقوق بشر به نام پیروی از الگوی آفریقای جنوبی تحریف یک تجربه مهم تاریخی است که در واقع به از میان رفتن مشروعیت عفوهای عمومی و بی قید و شرط در سطح جهانی منجر شد.
تذکر به استفاده: «می‌بخشم ولی فراموش نمی‌کنم»
No comments:
Post a Comment