اعدامهای تلافی جويانه، ماكتی از كشتارهای ۶۷

تجربه می گوید برای کشتار مخالفان، حکومت از دوردستها شروع می کند و به مرکز می رسد. از اعدام فله ای و ناگهانی زندانیان بیگناه در کردستان و زاهدان و ارومیه آغاز می کند تا به اوین برسد. ایران؛ تنها کشوری است که حکومت از ابزار “اعدام تلافی جویانه!” استفاده می کند. یعنی زندانیان همسو با یک گروه را، به تلافی اعمال آن گروه به چوبه دار می سپارد! ۱۶ سرباز مرزبان بیگناه در پاسگاه سراوان، در حمله ای تروریستی به شهادت رسیدند و مرگشان ایران را داغدار کرد. روحشان شاد و خانواده هایشان در صبر و آرام باشند. اما بلافاصله توسط دادستانی زاهدان،”ماکت کشتارهای ۶۷” تکرار شد و به تعداد آن سربازان شهید، ۱۶ نفر از زندانیان را که “حکم حبس” داشتند، شبانه اعدام کردند! یعنی تغییر حکم حبس به حکم اعدام ظرف چند ساعت انجام شد و به تعداد سربازان شهید در پاسگاه سراوان، زندانیان عقیدتی را اعدام کردند! این اتفاق هولناک در ارومیه و کردستان هم رخ داد و از جمله “حبیب الله گلپری پور” هموطن بیگناه کُرد بدون اعلام قبلی اعدام شد. من مدتی در میان مردم فهیم و صبور و ستمدیده استان کردستان و در چابهارِ سیستان و بلوچستان زندگی کرده‌ام و آنقدر زخم تبعیض و ستم را در شرحه های روح آنان دیده‌ام که تا دنیا دنیاست، ایران را به این اقوام مظلوم “بدهکار” می دانم. مردمی که مجبورند ظلم و تحقیر مدیران غیربومی را تحمل کنند و اگر هم اعتراض کنند “محارب” قلمداد می شوند و در “اعدامهای تلافی جویانه” اینچنینی قربانی می شوند.

من، هم برای آن سرباز بیگناهی که در سراوان شهید شده و هم برای آن زندانی بیگناهی که به تلافی اعدامش کرده اند، حس تلخ مشترکی دارم. همگی را فرزندان قربانی کشوری می دانم که مردمش فراموش می کنند که “باد مرگ” همیشه از استانهای دوردست، به سمت تهران می وزد و برای حق طلبی، باید هزینه بدهیم وگرنه روزی که نوبت به خود ما برسد، کسی باقی نمانده تا همدرد ما باشد. این یاداشت تقدیم شد به تمامی قربانیان بیگناه سرزمینمان؛ از سربازان بینگاه پاسگاه سراوان؛ تا اعدامیان مظلوم زاهدان و کردستان و ارومیه و اوین …

بابک داد

۷ آبان ۱۳۹۲

اعدامهای تلافی جويانه، ماكتی از كشتارهای ۶۷